Ik ben een behoorlijke beroeps sarcast en plaats mijn ongenoegen over veel zaken niet onder stoelen of banken. Mensen die hier vaker komen weten dat wel. Maar zo heel af en toe kom ik op het grote boze internet ook nog wel eens dingen tegen waar ik bij hoge uitzondering helemaal stil van wordt.
Na een tijdje uit verveling rond klikken op twitter kwam ik op de twitter pagina van KEKMBDD, een op het eerste oog nietszeggende naam maar de twits maakten mij nieuwsgierig. Na het klikken op de website link kwam ik op het Komt een klein meisje bij de dokter blog van Gaston en Cecille, de ouders van de nog net geen tweejarige Emilie bij wie in december 2009 kanker werd ontdekt.
Het blog beschrijft de nachtmerrie van Gaston en Cecille sinds de ontdekking van kanker bij Emilie en natuurlijk de verschrikkingen voor de kleine Emilie. Ik zal niet verder ingaan op de inhoud van het blog, dat laat ik aan u zelf over. Ook al zou ik willen, ik zou de ellende niet eens kunnen beschrijven.
Een zin wil ik u niet onthouden:
DIT IS NIET EERLIJK!’ ‘HET IS GEMEEN!’ ‘DIT KAN TOCH NIET WAAR ZIJN, DIT MAG TOCH NIET BIJ EEN MEISJE VAN NOG GEEN TWEE
Natuurlijk is het niet eerlijk zult u nu zeggen, maar er zijn zo veel mensen met kanker. Dat is uiteraard waar maar het verschil is hierbij wel dat een volwassene snapt wat er gaande is. En probeer dat maar eens aan een kind van nog geen twee jaar duidelijk te maken.
Het enige wat ik nog toe wil voegen is het volgende. Neem eens de tijd, het is toch een bagger vervelende zondag en lees Komt een klein meisje bij de dokter eens goed door. En als er dan tussen 6 t/m 11 september iemand van het KWF voor de deur staat, denk dan nog eens aan Emilie en graai dan eens wat dieper in de buidel. Mensen zoals Gaston en Cecille, maar vooral Emilie, zullen u hier heel erg dankbaar voor zijn.