Boodschappen doen, ik weet niet hoe het met u zit maar ik heb er een schurft hekel aan. Ik zie het als een noodzakelijk kwaad, je moet tenslotte toch je natje en je droogje in huis hebben. En doordeweeks gaat het nog wel, dat boodschappen doen dan. Maar op Zaterdag?
Het begint al in de parkeergarage van het winkelcentrum waar iedere huismoeder die ooit in een ver verleden haar rijbewijs bij een tros bananen heeft gekregen een verwoede poging doet om haar auto, of wat daarvoor door moet gaan, krampachtig in een parkeervak probeert te proppen. Dertig keer steken om dan alsnog met de nissan micra zo te parkeren dat ze ruim twee parkeervakken tegelijk bezet. Ga met de fiets muts!
Als ik dan eindelijk een parkeerplaats heb gevonden is het hup met de roltrap naar boven en naar de supermarkt. Tenminste, als er niet weer eens zo’n tientonner precies voor de roltrap staat te kletsen met een andere tientonner waardoor je zonder het gebruik van een stormram of een liter glijmiddel niet bij de roltrap komt. Eindelijk boven aangeland wandel ik naar de supermarkt, pak een mandje, winkelkarretjes doe ik niet aan want uiteraard pak ik er altijd een waar een os voor moet worden gespannen om hem vooruit te krijgen, en loop naar binnen. En daar begint de ellende pas echt.