Ook een lekker dolfijnenboutje?
Dat ik een groot voorstander ben van de organisatie Sea Shepherd steek ik niet onder de welbekende stoelen of banken. Ik ben zelfs al voor Eco Terrorist uitgemaakt. Dat een organisatie als Sea Shepherd (helaas) nog steeds nodig is blijkt wel uit operatie relentless waarbij Sea Shepherd voor het tiende jaar achter elkaar de Japanse walvisvaarders het leven zuur maakt en zo het volledig onnodig afslachten van honderden walvissen onder het mom van “wetenschappelijk onderzoek” proberen te voorkomen.
Helaas hebben de Japanners schijnbaar niet voldoende aan het afslachten van walvissen in Antarctica want op dit moment vindt er in Japan een slachting van dolfijnen en kleine walvisachtigen plaats waar de honden geen brood van lusten. Van 1 september tot ver in maart van het volgende jaar drijven vissers hele scholen kleine walvisachtigen een ondiepe baai in, waarna ze ze genadeloos neersteken en verdrinken. Regelmatig kleurt het water van de Cove in Taiji dan ook bloedrood, en ja, het bloed dient men letterlijk te nemen.
De reden? “Cultuur” en oude gebruiken volgens de Jappaners. het vreemde is echter dat de drijfjacht, zoals die nu plaats vindt, pas ergens in de jaren 70 is begonnen. Cultuur en oude gebruiken zijn dus ver te zoeken in deze massa slachting die ieder jaar weer plaats vindt in Taiji. Dat de slachters van Taiji zo trots zijn op hun “Cultuur” blijkt wel dat ze hun werk proberen te verhullen achter grote plastic zeilen. En dat lang niet alle Japanners het eens zijn met de jaarlijkse slachting blijkt wel dat mensen in dorpen en steden in de buurt van Taiji de inwoners spottend “ouderwets” en “boeren” noemen.
Het overgrote deel van de “vangst” wordt verkocht voor menselijke consumptie. Gerespecteerde wetenschappers van over de hele wereld rapporteren echter over de hoge niveaus van kwik en andere verontreinigende stoffen in het vlees van deze dieren. Dus als u verder wilt in het leven als wandelende thermometer raad ik u een flink stuk Taiji dolfijn aan. Uiteraard zeggen de inwoners van Taiji niettus, is niets van waar. Wij eten het al jaren en zijn nog steeds gezond. Mijn vermoeden is dan ook dat bewoners van Taiji na hun overlijden niet worden begraven of gecremeerd maar worden opgeslagen in een opslag voor chemisch verontreinigde stoffen.
Voor 2003 was deze jaarlijkse slachting vrijwel onbekend maar dankzei Sea Shepherd wordt deze onnodige slachting jaarlijks danig in het zonnetje gezet. En voor we nu allemaal in koor een klaagzang over die oh zo slechte Japanners aan gaan heffen. Ook hier in de westerse wereld zijn landen die geen haar beter zijn.
Begrijpt u mij aub. niet verkeerd. Ik heb niets tegen Japanners en hun cultuur, maar cultuur en oude gebruiken zijn geen excuus om onnodige slachtingen goed te praten. Nederlanders hebben eeuwen lang in een cultuur van slavenhandel geleefd en daar rijkelijk aan verdiend. Maar ik denk niet dat als we nu ineens weer slaven zouden gaan vangen en verhandelen onder het mom van “cultuur” we daar weg mee zouden komen.
Taiji cove. Een overdreven verhaal? Kijk verder voor een paar kiekjes genomen tijdens de drijfjacht. Let wel op, de foto’s zijn niet geschikt voor mensen met een zwakke maag.
